ร่องรอย

ในปีพุทธศักราช 2478 ทางจังหวัดได้ให้อาจารย์นันทา บุณยประภัสร ครูของโรงเรียนราชินีบูรณะมารักษาการแทนครูใหญ่ โรงเรียนประถมวิสามัญหญิงแผนกการช่าง (ลํายอง วิศาลดรุณกร) ครูรักษาการแทนครูใหญ่ได้ดูแลการงานไปตามแผนเดิมที่วางไว้ และได้ชักชวนชาวบ้านทั่วๆไปส่งบุตรหลานมาเรียนโรงเรียนนี้ครั้นเห็นว่าชาวบ้านไม่นิยมวิชาชีพที่จัดไว้และกอปรกับศึกษาธิการจังหวัด
ผู้ก่อตั้งก็ย้ายไปรับราชการจังหวัดอื่นเสียแล้ว ครูใหญ่ก็วิตกว่า โรงเรียนประถมวิสามัญจะไปไม่รอด และได้ทราบอยู่ว่าชาวบ้านนิยมให้
บุตรหลานเป็นครู ทั้งครูชนบทก็มีแต่ชาย เพราะในจังหวัดนี้ได้มีโรงเรียนฝึกหัดครูชายแล้ว แต่ไม่มีโรงเรียนฝึกหัดครูหญิง จึงควรที่จะได้จัดให้มีขึ้นบ้าง จึงหาทางติดต่อขอเสนอความคิดเห็นไปยังผู้ปกครองบ้านเมือง บ้างพ่อค้าประชาชน บ้างต่างพากันเห็นชอบด้วยมาก
ครูใหญ่จึงหาทางที่จะเตรียมการให้เป็นโรงเรียนฝึกหัดครูขึ้นให้จงได้ โดยได้ทําหนังสือผ่านจังหวัดถึงกระทรวงศึกษาธิการ
จนได้รับความช่วยเหลือจากท่านรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการและรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตราธิการ คือ
ขุนสกนธ์วิทย์ ศึกษาธิการ ได้ช่วยกรุณาเป็นทั้งผู้ขอและผู้ให้จึงได้เรือนคลังและบริเวณมาเป็นหอนอนของนักเรียนตามวัตถุประสงค์
และภายหลัง ครูใหญ่ได้ขอขยายอาณาเขตบริเวณโรงเรียนไปจนหมดทั้งแปลง

ต่อมาในปีพุทธศักราช 2481 อาจารย์นันทา บุณยประภัสร ได้ย้ายกลับมาเป็นครูใหญ่โรงเรียนนี้อีก เพราะสามีถึงแก่กรรม ครอบครัวมีแต่คนชรากับเด็ก ๆ กระทรวงศึกษาธิการเห็นความจําเป็นจึงกรุณาให้กลับมาทํางานยังภูมิลําเนาเดิมและดําเนินงาน ที่ริเริ่ม
ไว้ต่อไป ในระยะนี้ กระทรวงศึกษาธิการได้ตั้งโรงเรียนอาชีวศึกษาขึ้นในส่วนภูมิภาค ทางการได้แยกการช่างสตรี ช่างตัดเย็บของเดิม
ในโรงเรียนนี้ไว้ที่โรงเรียนการช่างต่างกรมกองกันออกไปกระทรวงศึกษาธิการได้ให้รับนักเรียนจบ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่อยู่ในที่กันดาร
มาอบรมเป็นครูประชาบาล เป็นเวลา 1 ปี เรียกว่านักเรียนชั้นมัธยมศึกษา 1 พิเศษ จากนั้นมาก็เป็นโรงเรียนฝึกหัดครูล้วน
(ไม่มีการช่างปน) ต่อมาทางการคงเห็นว่าชั้นมัธยมศึกษา 1 พิเศษ ยังเป็นครูที่ด้อยคุณภาพมาก จึงสั่งให้รับชั้นประถมศึกษาปีที่ 4
มาอบรม 3 ปี เรียกว่า ฝึกหัดครูประชาบาล ทางราชการได้ยุบโรงเรียนสุพรรณบุรี แล้วได้อาจารย์สาววิเชียร ชาติบุญเกิด
มาเป็นครูโรงเรียนนี้อีก 1 คน และได้ให้รับนักเรียนต่างจังหวัดเช่น จังหวัดสุพรรณบุรี กาญจนบุรี เพชรบุรีประจวบคีรีขันธ์ สมุทรสงครามและชุมพร ซึ่งทางจังหวัดเหล่านั้นส่งมาเป็นนักเรียนครูจะได้รับค่าอุดหนุนมาเป็นค่าอาหาร ของนักเรียนต่างกัน เมื่อเปิดเป็นฝึกหัดครูใหม่ ต้องใช้วิธีเก็บค่าอาหารจากนักเรียนคนละ 5 บาทต่อเดือน เมื่อทางโรงเรียนฝึกหัดครูเจริญขึ้นก็ได้รับความกรุณาให้เปิดชั้นฝึกหัดครูมูล
ขึ้นอีกชั้นหนึ่งนับว่าเป็นเกียรติยศของจังหวัดนครปฐมเป็นอย่างมากแม้จะเริ่มด้วยฐานะยากจนก็ยังกระเสือกกระสนขึ้นจนเป็น
โรงเรียนฝึกหัดครูมูลได้ตรงกับเป็นวุฒิของครูใหม่ที่ได้รับมาจากโรงเรียนเบญจมราชาลัยที่ให้กําเนิดครูหัวเมืองมาก่อนการปกครอง
การสอนก็ดําเนินมาตามครรลองของโรงเรียนที่เจริญทั้งหลายด้วยการไปศึกษาดูงานจดจํามาบ้างตามหลักสูตรที่บ่งไว้บ้าง
พอเป็นทางปฏิบัติมาจน อาจารย์นันทา บุณยประภัสร ย้ายไปเป็น อาจารย์แม่บ้านที่วิทยาลัยวิชาการศึกษา ประสานมิตร